Podkarmieni DOBREM, czyli czwarta Polonijna Lekcja Śpiewania

Droga Redakcjo, 

 Ta Lekcja Śpiewania otuliła mnie serdecznością. Sprawiła, że usunęłam pajęczyny wspomnień z mojego rodzinnego domu.  Zaprosiłam też do siebie Światło Pokoju, którym obdarowali nas harcerze w polskich mundurach. W ten grudniowy wieczór obudziłam w sobie polskiego ducha świąt, a także nadzieję, że nasza Polonia, śpiewając Panu i  czyniąc całą serię serdecznych odruchów, zrobiła kolejny krok do przodu, by czuć się wspólnotą.

Jakże wam dziękować...

                                                Wasza czytelniczka, Marta Kalinowska 

   Kiedy się czyta tak ciepłe słowa, trudno ukryć radość i wzruszenie. Trudno nie uśmiechnąć się do swoich myśli.  Aż w końcu trudno z czułością i satysfakcją  nie wypowiedzieć słów:  Udało się. Świąteczna Lekcja Śpiewania pod hasłem: "Kolędy do śpiewania z BLISKIMI", podczas której nie artyści, a PUBLICZNOŚĆ była głównym wykonawcą, otworzyła jeszcze jedno OKNO na drodze do integracji Polonii. Cieszy,  że okno z widokiem na niebo, bo - śpiewając jak kto umiał i jak kto mógł -  pochyliliśmy głowy nad betlejemskim żłóbkiem Pana.  
 Już na wstępie chcemy więc podziękować WSZYSTKIM, którzy tamtego wieczoru (15 grudnia, 2018), w gościnnych murach Placówki Haller Post w New Britain odśpiewali ZGODNYM CHÓREM szesnaście tradycyjnych kolęd i pastorałek.  
W naszym odczuciu wszystko co miało wówczas miejsce było nieprzekombinowane, naturalne i szczere. Ten nasz prosty koncert miał w sobie coś nieuchwytnego, nieprzekładalnego na język słów. Pewną niewypowiedzianą jakość... Tkwiła w tym jakaś tajemnica, której nie można ani przeniknąć, ani wyjaśnić.

I niech tak zostanie. 

Dziś, kiedy ta czwarta Polonijna Lekcja Śpiewania podaje już rękę następnej i rzuca kolejną cumę wyzwaniom z naszych marzeń, chcemy, dla lepszej wyrazistości tego co było, przedstawić kilka istotnych słownych obrazów. 

 Ponieważ takiego pomysłu i takiej realizacji dotąd u nas nie było, toteż nie ukrywamy, że idea zorganizowana wspólnego kolędowania Polonii budziła sprzeczne emocje.  Czy są na to siły? Wszak grudniowy czas narzucił  nam dodatkowe obowiązki, związane z produkcją firmowego kalendarza i specjalnego świątecznego wydania gazety. Co będzie, jeśli lokalna Polonia, pochłonięta przygotowaniami świątecznymi - zawiedzie? 

  Niepokoje te przeżywaliśmy nie tylko my, czyli główni organizatorzy tego przedsięwzięcia. Obawy miała też grupa lokalnych artystów, która razem z nami snuła wstępne plany. 

   Nie będzie od rzeczy, jeśli w pierwszej kolejności złożymy podziękowania na ręce dwóch wyjątkowych osób - Jadwigi i Jacka Borkowskich. Śmiemy twierdzić, że bez ich zaangażowania do tego spotkania zapewne by nie doszło. Jako właściciele drukarni Service Press z Newington (105 Day Street), już w fazie wstępnych projektów, zadeklarowali pomoc w wydrukowaniu śpiewników. I mimo nawału pracy przed końcem roku (produkcja kartek świątecznych, kalendarzy itp.) -  zrobili to w trybie pilnym. 

  Adresatem kolejnych naszych słów uznania jest tworzona dla potrzeby cyklu Polonijnych Lekcji Śpiewania grupa instrumentalistów, która już po raz czwarty (!) wzięła na siebie odpowiedzialność za akompaniament do śpiewanych przez publiczność kolęd. Zespół ten, nazywany przez nas grupą DOBRYCH muzykujących aniołów, w składzie: Klaudia Naumowicz - Niewiadomska (skrzypce), Zbyszek Kuśmider - akordeon, Jarek Malinka - gitara, prezentując potężną szkołę profesjonalnego grania, wzorowo wywiązał się z powierzonego mu zadania. W ich graniu była energia, emocje, i tak dla nich charakterystyczna - artystyczna nieprzewidywalność. 

   Z kolei Vanessa Łukaszczyk, 7. letnia uczennica Szkoły Języka Polskiego im. Jana Pawła II w New Britain, zachwyciła nas i wzruszyła piosenką "Taki kraj", która była przerywnikiem naszego kolędowania, nawiązującym do obchodów 100 - lecia odzyskania niepodległości przez Polskę. Jej głos, połączony z treścią tego utworu, stworzył absolutnie wyjątkową chwilę, która odsłoniła to COŚ, co w nas tkwi. COŚ, czego nie da się zauważyć podczas pędzącej amerykańskiej codzienności - patriotyzm. 

   Wielkie DZIĘKUJEMY kierujemy też do kolejnej anielskiej grupy, tym razem ekipy od zadań specjalnych, którą tworzyli: Renata Bodziak, Agnieszka Adamska, Marta Ciosek, Bożena Madej, Katarzyna Augustyn, Bogusław Kołodziejczak, Ryszard Kuzio, Zbyszek Wróbel.  Obraz ich pracy widziany na zewnątrz był jedynie namiastką ich wkładu w całe to przedsięwzięcie. Chwała im za POMOC w najpełniejszym tego słowa znaczeniu. Oni po prostu BYLI Z NAMI. 

   Finalizując tę anielską wyliczankę, nisko chylimy czoła przed gospodarzami Placówki Haller Post, a także przed sponsorami, którzy postanowili wesprzeć to nasze świąteczne spotkanie. Pomoc finansową ze strony Państwa Romana i Haliny Nowaków, oraz właścicieli firm: Lynn Welding z Newington (Jan i Dariusz Kania), D&D Precision z Farmington (Krzysztof Mizura),  Amko LLC z Bristol (Walter Czupryna) - traktujemy jako  budujący  gest życzliwości, otwartości i poparcia naszej inicjatywy. 

Kończąc tę relację chcę podkreślić, że nic tak nie dopełnia, nie nadaje smaku i sensu naszemu WSPÓLNEMU życiu tutaj,  jak urok i siła takich właśnie chwil. I nie ma co kryć, tamtego wieczoru podkarmiliśmy się przede wszystkim DOBREM, na które składały się wspólny czas, świąteczne emocje, ciepłe relacje, doznania oraz cudowna wdzięczność. 

    

      

     

    

      

zdjęcia: Alicja Kosałka i Stasia Rodriguez